‘รูปภาพ 0-9 หัวข้อรายการ โพสต์’

บัตรประจำตัว ...........
ข้อมูลตามวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2563
อธิบาย เรื่องยกมา

รัฐภารกิจ ที่ 1 ราษฎร ที่ ….
อธิบาย ประกาศ__

ข้อมูลตามวันที่ 22/10/2561
ข้อความปกิณกะ ตามเวลา ประเทศไทย 16:23 น.

เรื่อง บัญชี โพรไฟล์ งานแสดงอวตาร แอคเคาท์แสดงบัญชีสาธารณะ

“เนื่องด้วยตนเองสามารถ ใช้บัญชีเดียวในเว็บไซต์ ........... และไม่อนุโลมให้ใครทราบตัวตนแท้จริง

จากการศึกษาการใช้งาน อนึ่งความเอื้ออำนวยต่อความเที่ยงธรรม และสุจริต ตามนิสัยที่มีมาในวงสังคมศึกษาแบบปรกติ แต่สมัยก่อน ๆ ที่ไม่มีอุปกรณ์เครื่องมือ เกี่ยวกับการศึกษา และการสื่อสารมากเท่านี้

มาบัดนี้ เห็นแล้วว่า การฝึกตนไปกับการธำรงชีวิตกับแนวทางแบบใหม่ มีมานั้น สมมุติเอาความสุจริตนั้นว่า ให้เป็นการอนุโลมต่อนามแฝง และบัญชีแบบไม่เป็นทางการ โดยยกประโยชน์และความสำคัญไปที่ การศึกษาและวิจัยร่วมกัน โดยไม่เห็นว่า เป็นการหลอกลวงใดใด อย่างการใช้นามแฝง กรณีที่ตอบ ครบเสร็จจบในคำถาม คำตอบ หลายบัญชี ที่เดียว จบไปโดยคนเดียวเองนั้น ก็กระนั้นเอง ให้สมมุติว่า เป็นดั่งธรรมนิรมิต ทำหลายคน หลายรายการออกมา เพื่อฝึกฝน และซักฟอกตนเอง ซักซ้อมให้ใจคิดเข้าไปสู่แนวพิจารณาที่สงบ และมีประโยชน์

ดั่งนี้ แล้วพบเห็นว่า เป็นแนวทางการฝึกฝนของแต่ละคน ๆ ซึ่งมีเงื่อนงำ ของแต่ละเงื่อนไขเป็นมานั้น ๆ แตกต่างกันไป ตามแต่ หน้าที่ การงาน อายุ ทรัพย์ ความรู้ และภูมิถิ่นฐาน บ้านเรือน ของคนนั้นเอง

ดังจะเห็นได้ว่า ผู้ใดไม่ได้ดำเนินชีวิตด้วยทรัพย์มาก ก็มักจะต้องใช้บัญชีราคาถูกที่สุด อันที่ไม่ต้องเสียค่าอะไร ในการเข้ามาศึกษา ส่งบท ไปตามหัวข้อของการวิจัยร่วมกัน ไปแบบต่าง ๆ โดยที่ไม่ต้องใช้บัญชี และนามแฝงไปหลาย ๆ บัญชี หลายรายการ และไม่ต้องทำสมมุติอย่างการละคร มากบทบาทหลายหน้า อย่างนี้ อย่างนั้น ก็มีเรื่องจะทำ

เช่นนั้น จึงขอประกาศชี้แจง ต่อสื่อสนกลไก ในที่สมาคมสาธารณะ อันตรงนี้ ในนี้ ว่าข้าพเจ้าไม่ขอเป็นทางชั่ว ควรเป็นแต่อย่างหัวข้อเรื่องที่ดีนั้น เท่านั้น ในที่ที่จะปฏิญาณธรรมไว้ได้ ว่าพยายามมาเป็นบัญชีเดียวมาอย่างแท้จริง ไม่ใฝ่มายาคติ อย่างกลเครื่องมือจะพาให้หลงไป ตนไม่ได้เคย ใฝ่ทำ ทำอันคำถามเองตอบเอง อะไรเลย หากว่าจะอวดความหลายบัญชีอย่างไม่ใคร่เจียมตน ด้วยความที่ต้องลวงหลายบัญชี มาอวดเรียนร่วมกันอย่างนั้น อันอาจจะเรียกว่า ความไม่สุจริต แบบใหม่ ๆ ในปัจจุบัน ฉะนั้น จึงขอเรียนมา แก่ราษฎรทั้งปวง ที่นี้ ทั้งนั้น เช่นคนที่จะตกประพฤติอย่างเดียวกัน ด้วยกันนี้ ให้ได้ทราบทั่วถึงกัน

ว่า หากเมื่ออนาคตมีความปรวนแปร เรรวน สูญเสีย สิ้นบัญชีไป จากไปเพราะเหตุอะไรจะเสีย ก็ตามที หากเมื่อกลับมาตรงนี้ ที่ใดไหนอื่นได้ ไม่ไกล ก็ควรจะเรียงอ้าง เรียนตาม ไปจากบัญชีเดิม เป็นต้นไปนี้ เพราะว่า เห็นแล้วว่า การวิจัย และการศึกษาร่วมกันไปในสมาคมดังนี้ อาจดีอยู่ แล้วควรจะยังพอมียุติธรรมอยู่บ้าง ยังคงไม่ได้สรรเสริญกัน หรือเกลียดกันอยู่อย่างมายาละคร ไปซะหมด เป็นอย่างนั้นอยู่เสมอไป ควรแต่มีดีแท้บ้าง ว่าตรงเป็นทางแต่คนด้อยอยู่ คือคนนั้นไม่พ้นจะส่อเสียด และพูดชุ่ยมากบ้าง น้อยบ้าง อยู่บ้างเท่านั้นเอง ตลอด พบเห็นทั่วไป ซึ่งผิดไปจากมาตรฐานพื้นฐานขั้นต้น ของผู้ที่ได้ศึกษา และวางตนมาในคลองธรรม ดีแล้ว 

แต่นั้น ก็ต้องยอมรับเช่นกันว่า อาจเป็นตัวต้นเดิมภารกิจ ตลอดกาล ทั่วไป ในโลก แห่งวัฏฏะสงสาร อันที่จะต้องสื่อสาร สืบต่อนิรุตติธรรม นำไว้ให้ มาแก้ไขตนอยู่เสมอ เพื่อไม่ให้เกิดรัฐกิจของราษฎรธรรม การอันชื่อทั้งปวงนั้น ต้องตกไปหนักมือ องค์พระราชสมภารเจ้า ของประเทศเรา ไปซะทั้งหมด โดยที่ตนมิทันได้แก้ไข หรือสู้กระทำเองซะก่อน มาตั้งแต่ทีแรก”

จบประกาศ ราษฎรกิจ เป็นรัฐกิจตามประเภท ประจำกำหนด ข้อเรื่องดังกล่าวแล้ว
คำอ้าง บัตรประจำตัว ...........

แสดงบทสาราณียกร ข้อคำตอบ ตามประเภท
กำหนด ที่ 1 ตอบอธิบาย สัญญาณ และการแนะนำ

“เรื่องว่า สรุป แต่ทีแรกมา จากการเริ่มบทตามหัวข้อธรรม จนถึงทางที่จะใกล้ ที่เราจะอ่านจบอยู่บ้างแล้วนี้, เห็นดีว่า เห็นที จะตามแต่ที่ตนเห็นอาณัติสัญญาณ ซะก่อน ว่าทางที่ตนควรจะเพ่งเล็ง ต่อสิ่งใดบ้างนั้น ควรเพิ่มขึ้น, คือเราอาจเห็นบ้างว่า ควรที่จะยก อาจควรที่จะเห็น แล้วนำการใคร่ครวญศึกษา เริ่มไปตามหัวข้อธรรม ตามนัยจากเล่ม 58 และเล่มที่ ...? ไว้ให้มากบ้างก่อน”

“คือจากที่นี้ เวลาวันหนึ่งต่อไป เมื่อจวนเจียนจะอ่านจบ คือหมายความว่า น่าจะเริ่มศึกษา ไปจากการจับต้นชนปลาย อันออกไปจากสัญญาณที่เขาได้แนะนำมาต่าง ๆ บ้าง, เผื่อว่า หนทางแห่งประโยชน์มีอยู่ร่วมกันอยู่แล้ว พึงจะได้เข้มแข็ง และวัฒนาสถาพร สืบความเรียบร้อยตามร่องรอยอันไม่ดีต่าง ๆ นั้น ให้ดียิ่งขึ้น, เพื่อว่าจะเป็นการพัฒนา ยกอาหารให้แก่สมอง และแก่จิตวิญญาณ ในทางกลาง ด้วยกันกับทุกฝ่าย”

กำหนด ที่ 2 ตอบอธิบาย ปัจจัย 4

“ถ้าพูดพิจารณาไปแค่เรื่องปัจจัย 4 บางคน บางแห่ง อาจจะว่า เรื่องควรจะต้องอธิบายน้อยลง, แต่ว่า เรื่องมาถึง อันทางจะใกล้ละเอียด ใกล้สิ่งอย่างดีเข้าแล้ว ใกล้กับประโยชน์ของทุกฝ่าย, เช่นนั้น จึงไม่ใช่การทำให้ห้วน หรือว่ากระทำให้สั้นลง ที่จำเพาะ ที่จะทำเฉพาะลงในรายละเอียดอย่างดี, ดั่งนี้ จึงให้มีรายละเอียดต่าง ๆ ตามแต่จะวิจัย จะศึกษากันไปได้เช่นก่อนนี้, ฉะนั้น จึงไม่ควรเลี่ยง พึงว่าให้ถึง สิ่งที่ควรบอกกล่าว และเล่าคำอธิบายต่าง ๆ เอาไว้ ให้ได้มี ให้ได้ปรากฏมาก ๆ นำเรื่องราวต่าง ๆ ไว้ ให้ได้มาก อย่างมากที่สุด กว่าการที่จะพูดไว้แค่ดาด ๆ หรือใช้เพียงรายงาน ใช้วาจาคำพูด อย่างที่จะไม่ให้รู้สึก ว่าอย่างไรไปด้วยบ้างเลย”

“ถึงอย่างนี้ พวกเราควรมุ่งหวัง การขาดหายไปจากโรค พูดกันลงแต่ประเด็น ประโยค ก็แต่เรื่องอาหาร ก็ยั้งอยู่แต่ว่า จะคงไม่ให้มีปัจจัยซึ่งยารักษาโรค กับคนต่อไป, เป็นทางแต่จะคิดคืบไปในปัจจัย อันจะให้งวดเข้า งวดเข้า มาเป็นแต่ปัจจัย 3, เพราะว่า เพียงแค่ปัจจัย 3 จึงจะสมบูรณ์ดียิ่งกว่า เพราะว่าได้ให้หมดโรค และว่า ไม่ต้องให้ป่วยด้วยโรคอะไร ๆ อีก ฉะนั้นจึงต้องพูดว่า จะกระทำการรณรงค์จิตใจ ให้คนพ้นจากความโหยหิว พ้นจากโรคหิว สิ้นเชิง และพ้นจากการเจ็บป่วยโดยสิ้นเชิง ตามแต่บทบาทแห่งประชาชาติร่วมกันจะมีมติ, คือว่า แต่ก่อน บางครั้งเขาอาจจะกล่าวกันว่า จะให้ทุกคนมีไปถึงปัจจัย 4 ให้ครบ, แต่กระนั้นเลย เป็นเรื่องที่เสีย ที่ทุกคนจะต้องป่วยเจ็บ มีความทรุดโทรมเกินไป, เมื่อจะดี ในพวกเราที่แข็งแรงกว่า ก็ไม่พึงจะว่า ครั้งจะพูดจะทำตามคิด พวกเราก็พึงว่าแค่ปัจจัย 3 เท่านั้น ตามที่จะกล่าวกันพอรู้เรื่อง เพราะว่า พวกเราทุกคนจะเอาแต่ทางแข็งแรงสมบูรณ์ดี”

“จะว่าแต่ ยาดม ยาหม่องเท่านั้น หรือหยูกยา การบูรอะไร ไล่รำคาญ หรือไล่แมลง กับหมากพลูอะไรบ้าง หรือยาต่าง ๆ ตามแต่ชื่อที่คนจะใช้กันอยู่ อันออกไปตามสภาพของคนแข็งแรง จะใช้กันอยู่ไปตามธรรมดา ให้โลกพ้นไปจากยาอย่างหนัก หรือหมอรักษาโรคอย่างหนักนั้น ไปให้พ้นเสีย ควรเป็นแต่ปัจจัย 3 อย่าง ให้สมบูรณ์ให้ได้กันเลยทีเดียว”

กฎของกลุ่มจากผู้ดูแล

1
การให้โพสต์ และการลบโพสต์

การลบโพสต์ ที่เราได้ดำเนินการ ไปก่อนการอนุมัติทั้งหมด ก่อนนี้ เพราะยังไม่ทราบปัญหาและวิธีการใช้ส่วนควบคุมกิจกรรม
ฉะนั้น จากนี้ ขอแจ้งว่า โพสต์ที่ต้องรอการดำเนินการ เมื่อมีเวลาพิจารณา ก็จะต้องอนุมัติไปก่อน ตามเวลามากน้อย ที่ควรจะนำเสนอ เพื่อสร้างกฎเกี่ยวกับคำขอ อันจะตั้งไว้ให้พอมียุติธรรมบ้าง ตามใจ

2
การลบโพสต์ เมื่อแสดงโพสต์เป็นสาธารณะ

เมื่อสมาชิกต้องการจะมาโพสต์ เพื่อว่าตนจะได้บอกถึงบางสิ่งบางอย่างต่อกันและกัน ที่อาจเกิดขึ้น ตามความเป็นจริงที่มีมาแล้ว
เช่นนั้น ในโพสต์นี้และโพสต์ก่อน ๆ เป็นอันว่า เป็นโพสต์ที่ได้ลบไป อาจจะก่อนที่จะพิจารณาให้อนุมัติ ก็ได้ เพราะเห็นว่าเป็นเหตุผลเช่นเดียวกันกับโพสต์ที่ลบไปแล้วทั้งหมดนั้น ก็เลยกดผิดไป

3
พิจารณาความเหมาะสม

การพิจารณาขั้นต่อไป พิจารณาให้เห็นว่า ตามธรรมดา โพสต์ชนิดใดที่ไม่มีอุจาดลามกเสียจนเกินงามพอดีมากไปแล้ว จะให้ดี ก็ควรจะต้องอนุมัติให้ได้ออกไปเสียก่อน แล้วจึงค่อยลบ ตามความเหมาะสมกับว่า จะได้มีโพสต์แบบใหม่อะไรเข้ามา
เมื่อนั้น อันใดอันหนึ่งก็น่าจะลบออกไป ซึ่งควรจะเห็น และควรตรวจตรา ให้พอดีแก่ความสนใจ

4
ควรลบออกไปตามเหมาะสม ไม่ให้ค้างไว้นาน

การลบ ต้องลบตามเหมาะสมกับว่า จะได้มีโพสต์แบบใหม่อะไรเข้ามา เมื่อนั้น อันใดอันหนึ่งก็น่าจะลบออกไป
ควรได้มอง ควรตรวจตามได้วินิจฉัยแต่ว่า หากโพสต์นั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรซะเลย ไม่ค่อยเป็นตามตรง และทั้งไม่เป็นไปตามอนุโลมให้เข้ากับชื่อหัวข้อของกลุ่มที่ตั้งไว้ เช่นนั้นแล้วก็ต้องลบออก ไม่ให้รอเวลาค้างไว้นาน

5
หมายเหตุ ทุกข้อ 1—4

ให้สมาชิกทุก ๆ รูปแบบ จะแบบผู้ควบคุม หรือแบบต่าง ๆ ทุกท่าน จงโพสต์ได้ไม่เกิน 2 โพสต์ เท่านั้น ในเรื่องเดียวกัน และหากใครโพสต์อันไม่ใช่การศึกษาภาษาไทย หรือคำภาษาอักษรสยาม (ปาลี) ก็ไม่ควรให้โพสต์เลย
และว่า ทุกโพสต์ที่ดีแล้ว แต่ก็ไกลจากหัวข้อเรื่องของกลุ่มมากเหลือเกิน เช่นนั้น ก็คงให้โพสต์ได้แค่ 2 วัน

กำหนด ที่ 3 ตอบอธิบาย สาราณียกร

“ดังนั้น ก็ควรว่าตามสำนวนไป จำพวก เขา, เรา, ท่าน . . ใครใคร่ตรงตอบบัญชีนามแฝง จำพวกนั้นย่อมจะไม่ได้แผนก อันสูงค่า หรือที่ควรตรงค่าอันแท้จริง, เพราะว่าธรรมดาใช้นามแฝงกล่าวธรรมล้ำค่า นั้นก็ไม่ควรอยู่แล้ว, ฉะนั้น การที่จะบอกว่า จะกล่าวกับคนกลุ่มไหน ที่ใด หรือจะสื่อกับใคร เอาเป็นทีว่า ตัวจะไม่ว่าร้าย”

“เมื่อตัวเองว่า จะให้เห็นแก่สิ่งของล้ำค่า และการศึกษาอันมีประโยชน์ ผ่านเครื่องมือ และอุปกรณ์ ต่างกันยาก กับสมัยก่อน, ดังนี้ ก็จำจะต้องเป็นเองว่า กล่าวแก่ยุคสมัย ตอบยุคสมัย กล่าวแก่พิภพ หรือผืนแผ่นดิน แล้วหมด เป็นต้น, จะมีเท่านั้น เพราะอุปมาว่า เสียงฟ้าร้อง ไม่ปรารถนาให้คนได้ยินหรอก แต่คนประเภทไหนก็ตาม ที่ปรกติอยู่ ก็จำจะต้องได้ยิน, ไม่พัก เราเอง หรือจำพวกเราที่ตรงต่อบทแห่งสาราณียกร ในทีนี้ ก็ต้องกล่าวด้วยอย่างนั้น ซึ่งเปรียบว่า เป็นดุจเสียงฟ้าร้อง”

“จำพวกนี้ เราอธิบายไปแล้ว ให้ท่านนามแฝง “...........” จะเห็นเป็นที่อ่านไปแล้ว เพราะไม่สนใจ, ก็คำว่า เขาว่า! เขาว่า! นั้นก็พูดแล้ว คือให้มีแล้ว ให้เห็นว่า นักธรรมเอก หรือพระเจ้าอยู่หัวพระองค์หนึ่งใด พูดกล่าว ตรัสไปโดยพระราชปรารภ แก่พระสาส์นหรือพระนิพนธ์สาธยายอันนั้น อันประชาชนจะเอาไปเรียนให้รู้ และประกาศออกได้ ตามแต่ข้าแห่งรัฐกิจบทนั้น จะเห็นตามสมควร”

“และตรงคำว่า “เขาว่า!” ก็ไม่มีใครจะตกสำนวน ยกเอามาพูดอย่างกับเรา ซึ่งจะจำเพาะเอาทางแห่งสาราณียกรเท่านั้น เป็นบทยกขึ้น กล่าวแก่! กล่าวเพราะตนเองทำไว้แต่ทางอย่างนั้น แต่ทีแรก ตั้งตัวเข้ามาในนี้, สำนวน ที่จวนกระทบ เขาว่า! เราว่า! ท่านว่า! ถึงท่านผู้นั้น ว่า! ถึงพระองค์ ว่า! เป็นต้น ของเรา เราก็จึงต้องปรากฏสำนวนกล่าว แต่ดั่งนี้ นั้น เป็นแต่โดยมาก จึงถ้าอยากจะให้ใครรู้ ไปถึงบทที่ควรพิจารณาจะตอบกันแล้ว”

“พวกเรา ตามแบบ บทสาราณียกร อาจเห็นว่า  ให้การตามจะสลักสิ่งสำคัญ ด้วยวาระสำคัญแห่งสาส์น ประเภทกระทำกัน แบบนั้น ทั่วไป ทรามอยู่ เลวอยู่ และน้อยเกินไป ที่จะพาตนไปสู่การพิพากษ์พินิจพิจารณาตามเหตุผลอันดี ฉะนั้น ก็จึงต้องสู้เขียนอย่างนี้ เขียนไปเพราะตำราคัมภีร์ อันจำต้องอ่านยากยิ่งกว่านี้ เมื่อใดคนหาจะสุจริตไปพบ กลัวว่าคน ๆ นั้นเขาจะไม่เข้าใจเลย, เช่นนั้นเป็นทางหนึ่ง”

“อีกประการ ว่า passion! จำเราตกต้องลงกันอยู่กับ compassion!, ที่ไหนตัวจะยอมวิสาสะ ว่ายุติธรรมอันดี มีเหตุผลอันดี ตัวจะต้องเอิกเกริก กล่าวไป กระทำไป โดยที่ไม่ต้องมีแบบแผน, วิธีอะไรนั้น ตามที่เราอวด ก็ได้เขียนให้ทุกท่านทุกคนได้ทราบบ้างแล้ว, คำว่า ท่าน! ดังนี้ ดั่งนี้ ที่นี้ เป็นหนัก, เป็นท่าน! ก็คือ สิ่งที่เราหมายถึง ผู้ที่อาจจะมาทราบด้วยกับธุรกิจภาระทุกอย่าง อย่างจริงใจ ซึ่งอาจจะไม่มีจริงในเวลานี้ หรืออาจจะไม่มีท่าน! ชื่อว่าดั่งนี้เลย ก็ตามที, อย่างไรก็ตาม”

“อย่างไรก็แล้วแต่ ตัวเราเองก็ควรจะเป็น เราเองก็ควรจะเขียน จะคิด ควรจะทำ อย่างที่จะให้ทุกคน แลดู และตามบทบาท อย่างชนิดที่ว่า ตนจะให้คนดี ๆ ทุก ๆ คน ได้มาทราบด้วย แล้วแลอยู่ ไปกันด้วยกันกับข้อมูล ตามอันที่เราสละเวลา และสละชีวิตลง ตามติดคิดตอบไป ง่วนงุด บทมีง่วนเข้า ง่วนเข้า ซึ่งทางลดลง หดสั้นลง ในสิ่งจะให้หมดเวลาชีวิตลงมา ของการจะได้มีชีวิตสืบไปเกินความเป็นมนุษย์ เป็นตามปรกติ อันซึ่งทุกคนจะต้องสั้นลง และไม่เกิน 100 ปีนัก ถึงจบเป็น แล้วไปตามกาลเวลาของตน ตามที่ได้มีน้อยลงมากยิ่ง ทุกวัน ๆ”

hanuman chob khaw hanuman okay hanuman ha ha hanuman khobgoon hanuman phi chadhai hanuman sawatdi hanuman shua phi hanuman su su